Monday, November 10, 2008

for those about to rock...

Ο κόσμος διψάει για εκτόνωση με δυνατή μουσική. Το αποδεικνύουν οι εκδόσεις νέων άλμπουμ και οι προπωλήσεις των εισιτηρίων για τις συναυλίες στη Βρετανία
Ξορκίζουν την κρίση με χέβι μέταλ
Η ύφεση χτυπά την πόρτα και το σκληρό ροκ γίνεται σανίδα σωτηρίας

Το παρελθόν έδειξε ότι όταν η οικονομική κρίση χτυπά την πόρτα, το χέβι μέταλ μετατρέπεται σε σανίδα σωτηρίας. Η σημερινή κατάσταση απλώς το επιβεβαιώνει. Κάπως έτσι εξηγείται από τους ειδικούς στην ανάλυση των στοιχείων της αγοράς ότι το νέο άλμπουμ των ΑC/DC, το πρώτο τους τα τελευταία 8 χρόνια, εκτοξεύτηκε στο Νο1 σε 29 χώρες.

Oι τράπεζας σας πήραν τα χρήματα και το σπίτι σας αξίζει τώρα λιγότερο από την προέκταση που κατασκευάσατε πέρυσι. Οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν όλο και περισσότερο και οι δείκτες της ανεργίας μεταβάλλονται- επίσης προς τα πάνω- συνέχεια τους τελευταίους μήνες. Ποιον μπορείτε να πιστέψετε όταν όλα πάνε στραβά; Ποιον άλλον από τον 53χρονο, που ντυμένος σαν σχολιαρόπαιδο γρατζουνάει ακόμη την κιθάρα του και σας εκφράζει; Άλλωστε, ο κιθαρίστας των ΑC/DC, ο Άνγκους Γιανγκ, δεν σας διέψευσε ποτέ. Πέντε εκατομμύρια φίλοι του έσπευσαν να πάρουν το νέο άλμπουμ της μπάντας, το «Βlack Ιce»- και καθώς φαίνεται δεν το μετάνιωσαν, αφού συνεχίζει να πουλάει σαν τρελό. Το ίδιο συνέβη και με το «Death Μagnetic», το τελευταίο άλμπουμ των Μetallica που επίσης κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα.

Ο κόσμος διψάει για καλό ροκ και για χέβι μέταλ. Η τάση αυτή καταγράφεται και στις προπωλήσεις των εισιτηρίων για τις συναυλίες των Queen στη Βρετανία. Ούτε για δείγμα δεν υπάρχει εισιτήριο στο Ο2 και στo Wembley. Ακόμη και η Σάρα Μπράουν, η σύζυγος του Βρετανού πρωθυπουργού, δείχνει να συμμετέχει με τον τρόπο της στη νέα τάση. Το 1997, οι Εργατικοί είχαν επιλέξει την βρετανική ποπ ως... σάουντρακ. Ωστόσο, υπό την ηγεσία του Γκόρντον Μπράουν, το κόμμα φαίνεται να χορεύει σε πιο δυνατούς ρυθμούς. Βέβαια, ο τραγουδιστής των Ιron Μaiden Μπρους Ντίκινσον χαρακτηρίζει το σκληρό ροκ «όπερα του εργαζομένου», ακόμη κι έτσι όμως, ήταν έκπληξη να βλέπει κανείς τη σύζυγο του πρωθυπουργού να πατά το κόκκινο χαλί στην πρεμιέρα της ταινίας «Αnvil!
Τhe story of Αnvil» συνοδευόμενη από τον Στιβ Κάντλοου, τον τραγουδιστή του καναδικού ομώνυμου χέβι μέταλ συγκροτήματος. Ένας δημοσιογράφος μάλιστα σχολίασε ότι ίσως καθοριστικό ρόλο στην απόφασή της να εμφανιστεί με το μέλος των Αnvil να έπαιξαν κάποιοι τίτλοι των άλμπουμ τους, όπως το «Βack to Βasics» («Πίσω στα Βασικά») και το «Ρound for Ρound» («Στερλίνα για τη Στερλίνα»). «Νοηματικά, το ροκ φωνάζει για ελευθερία», λέει ο Slash, πρώην κιθαρίστας των Guns Ν΄ Roses. «Δεν είναι ούτε το σεξ, ούτε τα ναρκωτικά. Είναι που σου επιτρέπει να λες: "Ας πάει στα κομμάτια η οικονομική κρίση ή ό,τι άλλο λένε οι ειδήσεις. Εγώ θα περάσω καλά". Πιστεύω επίσης ότι ο κόσμος έχει απαυδήσει από την αναξιοπιστία των πολιτικών».


«Θεραπευτική» μουσική
«Oι άνθρωποι αναζητούσαν πάντοτε παρηγοριά στη μουσική σε περιόδους ύφεσης. Η επιτυχία σήμερα του χέβι μέταλ συγκρίνεται με την επιτυχία των μιούζικαλ του Χόλιγουντ και του Μπρόντγουεϊ στη δεκαετία του ΄30, την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης», επισημαίνει ο C.Ρ. Lee, καθηγητής Σπουδών Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Salford και συμπληρώνει: «Είναι αυτό που συμβαίνει με τους ΑC/DC. Είναι περίοδος που οι άνθρωποι θέλουν κάτι απλό ως απόδραση. Η μουσική των Guns Ν΄ Roses δεν είναι πανηγυρική, είναι φυσική. Σου προσφέρει διέξοδο».

Ο Κριν Άινγκαμ, διευθυντής έκδοσης του περιοδικού «Classic Rock» συμφωνεί απόλυτα. «Όταν ακούς ΑC/DC ή Μetallica, αυτό σου επιτρέπει να μη νοιάζεσαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Νομίζω πως όλοι το χρειαζόμαστε αυτό κάποιες φορές». Ή, όπως το θέτει ο Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ, πρώην τραγουδιστής των Deep Ρurple και νυν των Whitesnake: «Πάντα θεωρούσα το δικό μας είδος μουσικής θεραπευτικό. Η αποδοχή του από τις βιομηχανικές πόλεις ήταν πάντα περισσότερο θορυβώδης. Οι άνθρωποι εκεί φαίνεται πως είχαν περισσότερο άγχος να αποβάλουν».

Απο την εφημεριδα ΤΑ ΝΕΑ 8 Νοεμβριου 2008

1 comment:

Panos Konstantinidis said...

Μου φαίνεται γελοίο αυτό που λένε τα νέα.

Κατ' αρχλας από πού και ως πού έμαθαν το μέταλ; Αυτοί που πριν μια δεκαετία το λοιδωρούσανε... Πως αλλάζουνε οι καιροί.

Κατά δεύτερον οι πωλήσεις των AC/DC, Metallica, Iron Maiden κλπ πάντοτε ήτανε υψηλές, ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ευμάρειας. Οπότε ο συσχετισμός που κάνουνε τα νέα οικονομικής κρίσης=διαφυγή στο μέταλ είναι μαλακίες.

Το καλύτερο που έχουνε να κάνουνε αυτές οι φυλλάδες (του κώλου) είναι να σωπάσουνε και να μη γράψουνε τίποτα. Άκου εκεί ασχολήθηκε με το μέταλ τα νέα... Κάτι τέτοια βλέπω και συνειδητοποιώ ότι το μέταλ περνάει κρίση.