κι αν ειμαι μεταλ μη με φοβασαι....

Προχωρούν στον δρόμο και τα βλέμματα των μεγαλυτέρων καρφώνονται πάνω τους.
Καθημερινά δέχονται διάφορα σχόλια για τα σκουλαρίκια που έχουν στο πρόσωπο, τα μακριά μαλλιά ή τα εκκεντρικά κουρέματα, τις κουκούλες και τα μαύρα ρούχα που φορούν.

Oι νέοι λένε πως μόνο απειλή δεν αποτελούν για την κοινωνία, πως οι εποχές έχουν αλλάξει. Ότι είναι προτιμότερο να σχηματίσουν άποψη γι΄ αυτούς όχι κρίνοντάς τους από την εμφάνιση, αλλά γνωρίζοντάς τους και καταλαβαίνοντας τις ανάγκες και τις αδυναμίες τους.

Έχουν φιλοδοξίες και όνειρα και αρκετοί από αυτούς σε λίγα χρόνια θα είναι καθηγητές, αρχιτέκτονες, μουσικοί, άσχετα αν σήμερα χαρακτηρίζονται ακόμη και ως αλήτες.
«Ο χαρακτηρισμός δεν περιγράφει, προδιαγράφει μια ταυτότητα, και ακόμη χειρότερα πιθανολογεί την εκδήλωση μιας συνεπούς με αυτόν τον χαρακτηρισμό συμπεριφορά. Ό,τι χειρότερο δηλαδή. Το καθήκον της κάθε νέας γενιάς είναι να διαφοροποιείται, ακόμη και να βεβηλώνει τα σύμβολα της προηγούμενης. Αλίμονο και αν δεν το έκανε. Θα ήταν γηραιά και όχι νέα γενιά. Ας μην ξεχνάμε, όμως, πόσο το πρότυπο και οι αξίες του ενήλικα σήμερα έχουν χάσει τη δύναμη και την εγκυρότητά του.

Δεν προβάλλει ως πρότυπο προς μίμηση αλλά προς αποφυγή. Αρκεί να δούμε την αποξένωση που έχουν οι νέοι με την πολιτική», σημειώνει στα «ΝΕΑ» η κ. Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Ανάλογα με τις μουσικές του προτιμήσεις, ο νέος επιλέγει και το αντίστοιχο ντύσιμο. Αυτό είναι που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις παρέες του, καθώς αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω από την εικόνα. Είναι ο κώδικας επικοινωνίας του με τους άλλους νέους. Όσοι ακούν μέταλ μουσική, προτιμούν τα μαύρα ρούχα και συνήθως έχουν μακριά μαλλιά. Αυτοί που επιλέγουν χιπ χοπ φορούν καπέλα, κουκούλες, φαρδιά παντελόνια και παπούτσια με χοντρές σόλες. Όσοι ακούν hard core φορούν φαρδιά παντελόνια, αρκετές φορές και καπέλα, ενώ οι πανκ προτιμούν τα στενά παντελόνια, τις αλυσίδες και τα εκκεντρικά «μόικαν» κουρέματα. Αυτό πάντως που συνοδεύει όλα τα στυλ της νεολαίας είναι τα σκουλαρίκια.


«Σήμερα μας κατακρίνουν αυτοί που το ΄70 ήταν χίπις»


«Μια ημέρα ο διευθυντής στο σχολείο μου με ρώτησε αν είμαι σατανίστρια.
Είδε τα μαύρα ρούχα και τον σταυρό που φορούσα στον λαιμό μου κι έκανε αυτό τον συνειρμό. Προσπάθησα να τον πείσω ότι δεν έχω καμιά σχέση με τον σατανισμό, εξηγώντας του ότι τα μαύρα ρούχα τα φοράω γιατί μου αρέσουν και μου ταιριάζουν, ενώ ο σταυρός είναι αιγυπτιακός», λέει στα «ΝΕΑ» η 16χρονη Ελένη Βασιλείου, μαθήτρια στην Α΄ Λυκείου. Η Ελένη θέλει να σπουδάσει στην Αρχιτεκτονική και γι΄ αυτό καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια.

Παράλληλα, έχει και ιδιαίτερη κλίση στις τέχνες και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Όπως εξηγεί, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει συγκρουστεί με την οικογένειά της για τα μαύρα ρούχα που έχουν κατακλύσει την ντουλάπα της. «Η μητέρα μου συνήθως μου φωνάζει, όπως και πολλοί φίλοι μου.

Ταιριάζουν όμως με τα είδη της μέταλ μουσικής που ακούω». Και συμπληρώνει: «Το χειρότερο όμως είναι ότι μας κατακρίνουν κάποιοι που τη δεκαετία του ΄60 και του ΄70 ήταν χίπις. Ούτε αυτοί δεν μπορούν να μας καταλάβουν;».

«Η σοβαρότητα δεν μετριέται με σκουλαρίκια»


Απο την εφημεριδα ΤΑ ΝΕΑ.